At the years of destruction
Στους χρόνους της καταστροφής
εικοσιδυό και πέρα
φονιάδες παραμόνευαν
το γέρο μου πατέρα.
Οι τοίχοι γέμιζαν αυτιά
οι νύχτες κρύα μάτια
οι πόρτες κρύβανε φωνές
σκιές τα σκαλοπάτια.
Πικροί καιροί σημαδιακοί
με δάκρυα κι αλάτι
με του δασκάλου τη φωνή
το χέρι του εργάτη.
Μαζί με κείνους στο σταυρό
παρά να προσκυνήσω
παρά να πάω μπρός σκυφτός
ορθός να πολεμήσω.
Τα χέρια νά ‘ναι σίδερα
και θα γυρίσει η σφαίρα
θα φέρει κάτω το φονιά
και πάνω τον πατέρα.
At the years of destruction
1922 and further
killers were waiting
my old father.
Walls were filling with ears
nights with cold eyes
voices were hiding at the doors
shadows in the stairs
Bitter times marked
with tears and salt
with teacher's voice
the hand of worker.
Along with them at the cross
than to worship
than to go forward in knees
up to stand and fight
Hands be iron
and the turning bullet
will bring the assasin to Hades
and my father up to life
Radames © 28.05.2010