Vernal symphony

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ
Χίλια εννιακόσια τριάντα οκτώ. Ο Ρίτσος τελειώνει την εαρινή συμφωνία.
Η εαρινή συμφωνία είναι ένα ποίημα κοινωνικό ερωτικό, γεμάτο με όλα
τα χρώματα της ίριδος. Ο ποιητής δίνει ένα παγκόσμιο μήνυμα εναντίον
του επερχομένου πολέμου, αντιπαραθέτοντας την ομορφιά της ζωής.
"Ανοίχτε τα παράθυρα να μπει το σύμπαν ανθισμένο μ’ όλες τις παπαρούνες
του αίματός μας", μερικές φράσεις. Και.......

Απλώνουμε τα χέρια στον ήλιο στον ήλιο
και τραγουδάμε και τραγουδάμε.
Το φως κελαηδάει, άιντε κελαηδάει
στις φλέβες του χόρτου και της πέτρας.
Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε.

Αγαπούμε τη γη, τους ανθρώπους και τα ζωα.
Τα ερπετά, τον ουρανό και τα έντομα.
Είμαστε, είμαστε κι εμείς όλα μαζί.
Μαζί κι ο ουρανός και η γη.

Απλώνουμε τα χέρια στον ήλιο στον ήλιο
και τραγουδάμε και τραγουδάμε.
Ο ήλιος με φωνάζει, ο ήλιος με φωνάζει.
Χαρά, χαρά. Δε μας νοιάζει τι θ’ αφήσει
το φιλί μας μες στο χρόνο και στο τραγούδι.


COMPOSER'S FOREWORD
One thousand thirty eight. Ritsos is finishing the vernal symphony.
The vernal symphony is socio-erotic poem, full of all the colors of the rainbow.
The poet sends a global message against
the upcoming war, opposing it to the beauty of life.
"Open the windows to let the universe enter emerged with all the poppies
of our blood", some phrases. And.......

We stretch the arms to the sun-to the sun
and sing and sing.
The light is whistling, yea whistling
in the veins of the grass and stone.
It was worthy that we existed to meet.

We love the earth, the human beings and animals.
The reptiles, the sky and insects.
We are, we are all together along.
Along the sky and earth.

We stretch the arms to the sun-to the sun
and sing and sing.
The sun is calling me, the sun is calling me.
Joy, joy. We don't care about the mark that
our kiss shall leave in the song and in time.

Piper87 © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info