Il nostro rebetico di strada (M. Burbulis)
Τη βραδιά που κάηκε η Σμύρνη
έφυγες καράβι τσακισμένο
κι έχει τώρα η φωνή σου μείνει
ματωμένη πάνω στο Αιγαίο
Χρόνια μού πληγώνανε τα νιάτα
τα ρεμπέτικά μας μες στη στράτα
σέρναν τη φωνή της εργατιάς
κι αναστέναζε όλος ο ντουνιάς
Σαν παραπονιάρικο ταξίμι
είναι το τραγούδι σου στ’ αγιάζι
κι όπως το σκυλί στο καλντερίμι
η φωνή σου κλαίει κι αναστενάζει
La sera quando bruciò Smirne *
partisti come una nave spezzata
e ora è rimasta la tua voce
a sanguinare sopra l'Egeo
Per anni la nostra gioventù era ferita
dal nostro rebetico di strada
dei lavoratori la voce in sé recava
e tutto il vicinato sospirava
Come uno stacco strappalacrime
la tua canzone è intirizzita
e come un cane sul selciato
la tua voce piange e sospira
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.05.2010