to cry
Πώς να βγω από ένα κύκλο μαύρο
που ’χει τη ζωή μου χρωματίσει;
Στο βυθό με παίρνει και στη δύση,
δε μ’ αφήνει την τροχιά μου νά ’βρω.
Να κλαις πάνω στη σάρκα μου
και να ρωτάς τα μάτια μου
γιατί τα λάθη είναι πολλά
κι ο πόνος κλαίει σιωπηλά,
να ρωτάς.
Αχ, κι αυτή η νύχτα πώς με σφίγγει,
μπαίνω στο παιχνίδι της με ρίσκο.
Σε καλώ να ’ρθείς, μα δε σε βρίσκω
κι η κραυγή μου σπάει το λαρύγγι.
Πώς να βγω απ’ αυτή την αγωνία;
Μοιάζει να με κυνηγάνε τρένα.
Σκόρπια χρόνια, γυαλιά σπασμένα,
βαφτισμένα στην παρανομία.
How can i escape from a black circle
that colours my life ?
Down to the bottom and to the West it takes me ,
it's not letting me to find my orbit .
To cry on my flesh
and ask my eyes
because the faults are too many
and pain cries silently ,
to ask .
Oh, and this night how presses me down ,
i enter its game with a risk
I call you to join ,but i cant find you
and crying breaks my voice .
How can i escape from this agony
It seems like trains chasing me .
Years apart , broken glasses ,
baptised in illegality .
neverwill © 28.05.2010