Via Aristotele (L. Papadopoulos)
Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη στην Αριστοτέλους που γερνάς έβγαζα απ’ τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι σου `ριχνα στα μάτια να πονάς Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους τ’ Άη Γιάννη θα `τανε θαρρώ Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι γέμιζ’ η πλατεία από παιδιά κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι να σου μαχαιρώνει την καρδιά Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους τ’ Άη Γιάννη θα `τανε θαρρώ		Di sabato sera, dopo il tramonto, luci a acetilene in via Aristotele dove stai invecchiando cavavo dalle tasche bucce di mandarino te le strizzavo negli occhi per farti male Giocavano i più piccoli a guardie e ladri e il loro capo era Arghirò * e accendevano fuochi nelle strade alte le notti di san Giovanni mi par che fossero Si levavano le bustine i vecchi soldati la piazza si riempiva di bambini e c'era una verde, verde luna a trapassarti il cuore Giocavano i più piccoli a guardie e ladri e il loro capo era Arghirò e accendevano fuochi nelle strade alte le notti di san Giovanni mi par che fossero
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info