Corsokak
Μια χαραμάδα απ’ το παντζούρι λίγο φως
κι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν’ ανοίξει
νιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατός
σαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει
Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορεί
να `χω γεμίσει το δωμάτιο που μένω
τη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείς
εγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω
Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
Tracak svetlosti od prozorskog okna
I prozor koji godinama nije otvaran
Osecam da je kraj i bol je jak
Kao stranica koje se nece okrenuti
Zelim da izadjem iz ovog corsokaka zelim
Ali ljudi se bojim i
Istina je
I upoznala sam napustanje,tako zivim
Svoju sam tugu naslikala u grudima
Sa secanjima i sa snovima mozda
Sam mogla da napunim sobu u kojoj zivim
Samocu iako niko nije pobedio
Ja sam ovde i zapamti! cekam
Zelim da izadjem iz ovog corsokaka zelim
Ali ljudi se bojim i
Istina je
I upoznala sam napustanje,tako zivim
Svoju sam tugu naslikala u grudima
Kraljica Keva, Kristina Milosavljevic © 27.11.2010