Есен
Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει όταν θ’ αποδημούνε τα πουλιά θα φτάνει ένα αεράκι ν’ αποδείξει τι είναι μια αγκαλιά Θα `ναι Σεπτέμβρης μήνας μπορεί κι Οκτώβρης θα `σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί και όποιος θυμάται πιο πολύ θα το βρεις όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές τα δελφίνια όμως θα μου πουν όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν Καθώς κοιτώ να παίζεις με το κύμα να μου φοράς κοχύλια στα μαλλιά νιώθω πως δεν αργεί το πρώτο βήμα που σε πάει μακριά σ’ άλλη αγκαλιά Αύγουστος μήνας θα λέει η φωτογραφία μα ο Δεκέμβρης θα `ναι στην ψυχή και μένα που με λένε απλώς Μαρία θα φτιάχνω μια ιστορία από την αρχή Δεν υπάρχουν σύνορα μην πεις Το δελφίνι το `πε στις ακτές κράτα την καρδιά σου από τους πειρατές το `πε και στο κύμα χάθηκε όποιος μένει πίσω – πάει, ξεχάστηκε Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές τα δελφίνια όμως θα μου πουν όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν		Щом на есента вратата се отвори, отлетят ли птиците оттук, един полъх на ветреца стига какво е ласка, за да разбереш. Ще бъде септември или пък октомври, ти ще си в града, на острова ще съм аз. И кой си спомня по-добре ще откриеш, получиш ли морскосиньото ми писмо. Няма граници – ми казваш ти – Плават корабите в нашите сърца. Но делфините ще ме предупредят, който остане в миналото не е любим. Докато гледам как с вълните си играеш и раковини вплиташ в моите коси, предусещам онази първа стъпка, която ще те отведе далеч, в чужди прегръдки. И на снимката ще пише „август”, но декември ще е в моята душа. А аз, която казвам се просто Мария, нова история ще си измисля отначало. Няма граници – ми казваш ти, но делфинът край брега предупреди от пиратите сърцето си да пазя. Каза така и във вълните се загуби. Няма граници – ми казваш ти – Плават корабите в нашите сърца. Но делфините ще ме предупредят, който остане в миналото не е любим. В миналото щом останеш, си забравен.
feishtica © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info