İkiye bölündüm
Λέω πως σε ξέχασα,
απ’ το μυαλό μου σ’ έβγαλα.
Σαν τρελός σε ήθελα,
κι όμως σε αρνήθηκα.
Κι αν έχω κάψει ότι σε θυμίζει,
κι αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές,
πάντα σε γυρνάει κάτι απ’ το χτες.
Κι αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια,
κι αν δεν υπάρχεις στη ψυχή μου πουθενά,
ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά.
Ότι είμαι μόνος μου,
και με λειώνει ο πόνος μου,
έρημος ο δρόμος μου,
άδειος και εγώ.
Τίποτα δεν έσβησε,
τίποτα δε γέμισε
τα κενά που άφησες.
Κόπηκα στα δυο.
Λέω πως ηρέμησα,
κι έπνιξα όσα ένοιωσα,
δε στεναχωρήθηκα,
πάλι σε αρνήθηκα.
Κι αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια,
κι αν δεν υπάρχεις στη ψυχή μου πουθενά,
ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά.
Ότι είμαι μόνος μου,
και με λειώνει ο πόνος μου,
έρημος ο δρόμος μου,
άδειος και εγώ.
Seni unuttum diyorum,
aklımdan çıkardım.
Seni deli gibi istedim,
ama seni reddettim.
Seni hatırlatan herşeyi yaksam da,
kalbimin yaraları kapansa da,
hep geçmişten birşeyler seni geri getiriyor.
Tüm izleri silsem de,
ruhumun hiçbiyerinde olmasan da,
derinlerde bir yerde bana acı verdi.
İşte yalnızım,
ve eritiyor sancım,
ıssız yollarım,
bomboşum ben de.
Hiçbişey söndürmedi,
hiçbirşey doldurmadı,
bıraktığın boşluğu,
ikiye bölündüm.
Huzurluydum diyorum,
ve hissettiklerimi baskı altında tuttum,
üzülmedim,
yine seni reddettim.
Tüm izleri silsem de,
ruhumun hiçbiyerinde olmasan da,
derinlerde bir yerde bana acı verdi.
İşte yalnızım,
ve eritiyor sancım,
ıssız yollarım,
bomboşum ben de.
Serhan, Serhan © 27.11.2010