Le notti di San Giovanni
Τις βραδιές του Αϊ Γιάννη στην παλιά γειτονιά
μ’ ένα τρύπιο φουστάνι να περνώ τη φωτιά.
Τα όνειρά μας σαν τα παιδιά μας
έχουν φύγει μακριά. Γυρίζουν πίσω
κάθε βραδιά οι φίλοι που είχα παλιά,
δεν έχουν τόπο ούτε σκιά, σαν έρημα κορμιά.
Μια πόλη μαγική αν θέλεις φτιάξε μου
κι εκείνους που αγαπώ να φέρεις τάξε μου,
μονάχα αυτό θα μείνει απ’ όλη τη ζωή.
Του Αυγούστου φεγγάρια στων σπιτιών τις αυλές,
μεθυσμένα ζευγάρια στ’ Αϊ Γιαννιού τις φωτιές.
Τα όνειρά μας σαν τα παιδιά μας
έχουν φύγει μακριά. Γυρίζουν πίσω
κάθε βραδιά οι αγάπες που είχα παλιά,
δεν έχουν τόπο ούτε σκιά, σαν έρημα κορμιά.
Μια πόλη μαγική αν θέλεις φτιάξε μου
κι εκείνους που αγαπώ να φέρεις τάξε μου,
μονάχα αυτό θα μείνει απ’ όλη τη ζωή.
Τα όνειρά μας σαν τα παιδιά μας έχουν φύγει μακριά.
Le notti di San Giovanni nei vecchi quartieri
con una gonna bucata attraversando i fuochi
I nostri sogni come i nostri figli
sono andati via. Tornano indietro
ogni notte gli amici che ho avuto in passato,
non hanno posto o ombra, come anime solitarie.
Una città magica che vuole costruirmi
e che ama darmi delle lezioni,
Solitari questo passeremo per tutta la vita.
Le lune di agosto nei cortili delle case,
coppie ubriache ai fuochi di San Giovanni
I nostri sogni come i nostri figli
sono andati via. Tornano indietro
ogni notte gli amici che ho avuto in passato,
non hanno posto o ombra, come anime solitarie.
Una città magica che vuole costruirmi
e che ama darmi delle lezioni,
solitari questo passeremo per tutta la vita.
I nostri sogni come i nostri figli sono andati via.
murex, Raf © 27.11.2010