Kun kuolen
Μάνα μου το στήθος μου πονεί (ώχου μάνα μου).
Μάνα μου το στήθος μου πονεί.
Μάνα μου το στήθος μου πονεί κι ανεστενάζω,
τούτονε το χρόνο μανα μου δεν τον εβγάζω.
Σαν πεθάνω βρε μανούλα
μίλα στη γειτονοπούλα,
πές της πως γι’ αυτήν πεθαίνω
αχ και στον Άδη κατεβαίνω.
να με πλύνει να μ’ αλλάξει
αχ! το κεράκι να μ’ ανάψει.
να με κλάψει, να με κλάψει,
αχ! το κορμάκι μου να θάψει
Μάνα μου το `παν οι γιατροί.
Μάνα μου το `παν οι γιατροί.
Μάνα μου το `παν οι γιατροί πως έχω φθίση,
δεν μπορεί μανούλα μου ο βήχας να μ’ αφήσει.
Äitini rintaani koskee (ohuu äitini).
Äitini rintaani koskee,
Äitini rintaani koskee ja huokaisen,
tätä aikaa äiti en kestä.
Kun kuolen hei äitiseni
puhu naapurittarelle
kerro että hänen vuokseen kuolen
ja ah, Hadekseen laskeudun
että hän pesisi ja pukisi minut
ah, kynttilän sytyttäisi,
mua itkisi, mua itkisi
ah, ruumiini hautaisi
Äitini sen sanoivat lääkärit
Äitini sen sanoivat lääkärit,
Äitini sen sanoivat lääkärit että mulla on tuberkuloosi,
ei voi äitiseni yskä mua jättää.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.11.2010