Father
Να σου στολίσω το σταυρό, με δυο λουλούδια.
Που θα `χουνε το χρώμα, αυτό που αγαπάς.
Να σου γεμίσω μια αγκαλιά, με δυο τραγούδια.
Από αυτά που σου αρέσουν, να τραγουδάς.
Με πέτρα και λιβάνι, να σου φτιάξω μια ελπίδα.
Με δυόσμο και χρυσάνθεμα, στεφάνι στρογγυλό.
Του κόσμου όλη η αγάπη, στο κρεβάτι που σε είδα,
με μια κατάρα δίπλα σου, ν’ αρχίζει το χορό.
Να σου χαρίσω της ζωής μου παραμύθια,
μα θέλω να σε βλέπω μοναχός να τριγυρνάς.
Να σου γεμίσω το κορμί, με ρόδα και με φύκια
και το άρωμα της θάλασσας, μαζί να κουβαλάς.
Μα πρέπει να μου δείξεις, πώς πηγαίνω για το Νότο.
Εκεί που οι πέτρες στάζουν κι όλο παίζουν τα παιδιά.
Εκεί που όλοι οι αγγέλοι ζωγραφίζουνε στο χρόνο.
Να με ξαναβαφτίσουνε, για ακόμα μια φορά.
Θα με ρωτάς, πώς γίνεται ν’ αντέξουμε στον πόνο;
πώς γίνεται να υπάρχουμε κι οι δυο ξεχωριστά;
Κοίτα! το βράδυ τις ζωές, που με κρατάνε μόνο.
Κι εγώ τα όνειρά μου, να τους λέω ψιθυριστά.
I’ll decorate your cross with two flowers.
That ’ll have the color you love.
I’ll give you an armful with two songs.
Of those you love to sing.
Of stone and incense, I’ll build you hope.
Of mint and flowers, a round wreath.
All the world’s love in the bed I saw you in,
With a curse lying beside, starting to dance.
I’ll give you my life’s fairy tales,
But I want to watch you roaming alone.
I’ll cover your body with roses and kelp
and you’ll carry the scent of the sea.
But you have to show me the way to the South.
Where stones give birth to water, and children always play.
Where all the angels paint the time.
I’ll be baptized once again.
You’ll be asking me: - how we can stand the pain;
-How we can both exist separated;
At night, look at the lives that keep me alone.
As I wisper my dreams to them.
mono gymno, Νεκτάριος Θεοδώρου © 27.11.2010