Mantinades | ||
Απ’ την ανάσα σου πνοή Ν’ αντέξω ακόμα δώσ’ μου, Γιατί εγώ για σένα ζω Κι ας είσαι ο Θάνατος μου. Σφίξε με, στην αγκάλη σου Σαν το μωρό κοπέλι, Που όταν θα νιώσει πως πονεί Σαφί κανάκια θέλει. Αν δάκρυ από τα μάτια μου Δίνει χαρά σ’ εσένα, Τότε θα τα `χω μια ζωη Τα μάτια μου κλαμένα. Είναι στιγμές το δάκρυ μου Απού χαρά μου δίνει, Γιατί ακουμπάει στο μάγουλο Και ζωγραφίζει εκείνη. Μην καμαρώνεις φλόγα μου Ένα κερί πως λιώνεις, Γιατί κι εσύ μετά απ’ αυτό Θες και δε θες τελειώνεις. Σεβντά μου εγώ σε κουβαλώ Με την αναπνοή μου, Μαζί μ’ εκείνη γίνεσαι Ένα με το κορμί μου. | Hengityksesi huounnasta Nauttia vielä anna, Sillä vuoksesi elän Vaikka olisit Kuolemani. Rutista mut syleilyysi Kuin poika tytön, Joka kun tuntee toisen kärsivän Oman lemmikin tahtoo. Jos kyynel silmistäni Antaa ilon sulle, Silloin koko elämän ovat Silmäni itkuiset. On hetkiä kun kyyneleeni Ilon mulle antaa, Koska valuu poskelle Ja siihen piirtelee. Älä ylpeile liekkini Kynttilänä sulat, Koska sinäkin tämän jälkeen Haluat tai et loput. Intohimoni kannan Hengityksessäni, Yhdessä sen kanssa tulet Yhdeksi ruumiini kanssa. | |
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.11.2010 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info