Kainatın merkezi
Πρέπει δύναμη να βρω,
να σταθώ, να προχωρήσω..
Έμαθα να συγχωρώ, έμαθα να κάνω πίσω..
Δεν υπάρχω πια μ’ ακούς;;
κι αν μ’ αγάπησες, ορκίσου!
H καρδιά, η ψυχή και ο νους..
Όλα ζουν με τη μορφή σου..
Μέσα στα μάτια σου ζω και χάνομαι..
Σα φοβισμένο παιδί αισθάνομαι..
Λείπεις κ νιώθω μικρός, ασήμαντος..
Είσαι το κέντρο της γης, του σύμπαντος!!!
Πώς να κλείσω την πληγή,
πού να βρω τη γιατρειά μου..
Δεν υπάρχει λογική, όταν είσαι μακριά μου...
güç bulmam lazım
durmam ve ilerlemem
affetmeyi öğrendim, geri yapmayı öğrendim
yokum artık beni duyuyor musun?
yemin et , eğer beni sevdiyesen
yürek, ruh, ve akıl
herşey senin şeklinle yaşıyor..
gözlerinin içinde yaşıyorum ve kayboluyorum.
korkmuş bir çocuk gibi hissediyorum.
yoksun, küçük ve önemsiz hiissediyorum
sen; dünyanın, kainatın merkezisin
yarayı nasıl kapatayım
doktorumu nerede bulayım.
benden uzakta olduğun zaman, mantık yok..
onurozdemir © 28.11.2010