Hopeinen savukerasia
Ασημένια ταμπακιέρα
στο συρτάρι του πατέρα.
Τα σέρτικα θυμάμαι της Λαμίας,
το γαλανό καπνό της αποδημίας.
Ζωή μυστική, πού να πηγαίνεις;
Καρδιά νηστική, που δε χορταίνεις.
Δίπλα στο χρυσό ρολόι,
κεχριμπάρι κομπολόι.
Τις χάντρες του ακούω μία μία,
στην κούπα του καφέ μια τρικυμία.
Καρδιά νηστική, που δε χορταίνεις,
ζωή μυστική, πού να πηγαίνεις;
Hopeinen savukerasia
isän työpöydän laatikossa.
Vetäytymiset muistan Lamian,
maastamuuton sinisen savun.
Elämä salaperäinen, mihin menit?
Sydän väsynyt, joka et tullut kylläiseksi.
Vieressä kultaisen kellon,
meripihkainen koboloi.
Sen helmet kuulen yksi kerrallaan,
kahvimukissa myrsky.
Sydän väsynyt, joka et tule kylläiseksi,
elämä mystinen, mihin menet?
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 25.12.2010