Empty room
Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ’ αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να `μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νιώσει
Αγαπημένα χέρια περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ’ αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά
It may be that he never truly loved
or it may be that he was, in truth, deluded
taking for love - mere habit
In the empty room and in the cold air
to love you - the only thing that is left to me
to be for you life waiting
to steal, to give to you
to send you, to feel you
Beloved hands like doves,
my journeys to the stars all wasted
Beloved lips so warm
heaven holds no other embrace
Geeske © 13.10.2005