Immortalità
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά.
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές,
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά.
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,
κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Cosa cerchi Immortalità davanti al mio balcone
Non mi dai importanza ed il mio cuore come può resistere
Ti hanno amata nel mondo re, poeti,
ed un ramoscello di menta, non hai appagato nessuno
Sei dura come il pugno della morte
Ma vennero tempi in cui ti adorarono profondamente
Ogni generazione vuole diventare tua
Bellezza che non ti vinse nessuno
Sei dura come il pugno della morte
Ma vennero tempi che di adforarono profondamente
Sono venuti Cresi assetati, poveri pellegrini
E della sorgente dalla tuo giardino non hai dissetato nessuno
Sei dura come il pugno della morte
Ma vennero tempi in cui ti adorarono profondamente
Ogni generazione vuole diventare tua
Bellezza che non ti vinse nessuno
Alessio Miranda © 18.10.2005