Safira minha
Τσιγγάνα μάγισσα του πόθου ζωγραφιά με δυο κάρβουνα στα μάτια για σένα κλαίνε και πέφτουν στην φωτιά αγάπες που έκανες κομμάτια Ζαφειρένια μου την καρδιά μου έχεις πάρει και στους δρόμους του Βαρδάρη τριγυρνώ. Ζαφειρένια μου το όνομά σου αγαπημένο στην ψυχή μου χαραγμένο θα `ναι όσο ζω Τσιγγάνα μοίρα μου μελαγχολία μου φοβάμαι μόνος στα σκοτάδια έγινε η πίκρα μου απελπισία μου και δεν κοιμάμαι πια τα βράδια. Ζαφειρένια μου την καρδιά μου έχεις πάρει και στους δρόμους του Βαρδάρη τριγυρνώ. Ζαφειρένια μου το όνομά σου αγαπημένο στην ψυχή μου χαραγμένο θα `ναι όσο ζω		Feiticeira, a pintura deseja Com dois carbonos nos olhos para você a cair no fogo Safira minha, me vem a cabeça e nessas ruas em turnos, agora vago. Safira minha, amo seu nome na minha alma marca enquanto vivo. Cigano destino meu, melancolia minha temo só no escuro me faz amargo meu desespero e não durmo mais na noite Safira minha, me vem a cabeça e nessas ruas em turnos, agora vago. Safira minha, amo seu nome na minha alma marca enquanto vivo.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 13.01.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info