Sagrada Escritura
Διαβάζεις την Αγία Γραφή, χρυσές σελίδες.
Διαβάζεις λόγια ωραία που μιλάν για αγάπη.
Διαβάζεις και για τον Πλάτωνα, όλους τους σοφούς
που λεν για ελπίδα, για χαρά, για αγάπη, για ειρήνη.
Μα αυτά λέω σαν ανόητα τα νιώθει ο νους,
σα να λένε για λεπρούς ή για νεράιδες.
Αλλά το ξέρεις όταν άνθρωπο χρειαστείς,
πως σαν τον εαυτό σου εσέ δε σ’ αγαπάει κανείς.
Επάσχισα κι εγώ να γίνω κάποιος.
Στα δεκατρία εδούλεψα καλά στο τραμ,
μα κι αν δεν έγινα γιατρός, στρατιωτικός,
τον βασιλιά τον υπηρέτησα πιστά,
ποτέ στους χαλεπούς καιρούς δεν πρόδωσα.
Ούτε όταν οι Άγγλοι τα `καναν σμπαράλια εδώ.
Κι όταν γίναμε γίναμε ανεξάρτητοι ήμουν νομιμόφρων,
μα σαν τον εαυτό σου εσέ δε σ’ αγαπάει κανείς.
Πράγματι τους μικρούς εμάς της μεσαίας τάξεως
μας φέρνουν γύρω σαν καφέδες σ’ αγρυπνία,
οι υπάλληλοι μας έχουν σαν γαϊδούρια στη σειρά,
μας κοροϊδεύει ο όχλος όταν προσπαθούμε
να `χουμε τρόπους, να μιλάμε καθαρεύουσα.
Έτσι ούτε σύλλογο έχουμε και είναι να μας κλαις.
Μα μόνο τούτο ξέρουμε καλά και εμείς,
πως σαν τον εαυτό σου εσέ δε σ’ αγαπάει κανείς.
Leia nas Sagrada Escritura, as páginas de ouro
Leia a bela palavra que fala de amor.
leia Platão, todos as sabedorias
Que falam de esperança, de graç, e de amor, de paz.
Mas isso te digo como sinto a lei,
Digo essas coisas como um insensato,
outro, saiba quando o homem precisa,
Que como você próprio que não ama mais ninguém.
Exorte e eu a fazer qualquer coisa
Nesses treze anos de bom trabalho no trem,
Ma e se não se tornar médico ou militar,
No serviço fiel
Nunca trairia no tempo
Nem quando ingleses fazem aqui
E quando tornamos livres era na legalidade
Mas como esse que você ama não o ama
Na verdade estes jovens da classe média
mas trazem café em xícaras para despertar
E nos levam para uma fila de burros
Mas roque e quando limparem
e tiverem boas maneiras e linguagem
Assim nem o nosso clube está trancado
Mas só isso que sabemos bem
Que como esse você próprio você não ama ninguém.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 15.01.2011