Paljastan
Όποιον να κοιτάξω τη μορφή σου παίρνει
Τη φωνή σου νιώθω όποιος μου μιλά
Όποιον να φωνάξω τ’ όνομά σου παίρνει
Ό,τι και να γίνει βρίσκεσαι μπροστά
Κι ανακαλύπτω την καρδιά μου την ψυχή μου
Καράβι ακυβέρνητο στα χέρια σου
Κι εγκαταλείπω το μυαλό μου τη ζωή μου
Στις φλόγες που ανάβουν τα νυχτέρια σου
Όταν σε βλέπω στα μάτια
Ο κόσμος μικραίνει και σβήνει
Εσύ μονάχα υπάρχεις για μένα
Την ώρα εκείνη
Είσαι το τραγούδι στα παράπονά μου
Γέλιο μου δροσιά μου δάκρυ μου ζεστό
Είσαι ένας δρόμος μες στα δειλινά μου
Συντροφιά της νύχτας κι άδειο πρωινό
Ketä katsonkin muotosi hän ottaa
Äänesi kuulen kuka puhuukin
Ketä huudan nimesi hän saa
Mitä tapahtuukin edessäni olet
Ja paljastan sydämeni ja sieluni
Laiva ohjaajaton käsissäsi
Ja jätän mieleni ja elämäni
Liekkeihin jotka sytyttävät yöpuuhasi
Kun sua katson silmiin
Maailma kutistuu ja sammuu
Vain sinä olet olemassa
Mulle hetkellä sillä
Olet laulu valituksissani
Nauruni viileä kyyneleni kuuma
Olet tie iltahämärääni
Seura yön ja autio aamiainen
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 16.01.2011