Anjo
Δε θα πω πως χωρίσαμε, κι ας μην είμαι στην ζεστή σου αγκαλιά Μα θα πω πως αφήσαμε τέτοια αγάπη να μας φύγει μακριά Δε θα πω πως κουράστηκα, κι ας μην είμαι στην ζεστή σου αγκαλιά Ούτε πως θυσιάστηκα γιατί η αγάπη μου το θάνατο νικά Άγγελοι είμαστε όλοι χαμένοι μες στην πόλη Αναζητάμε των ματιών σου το βαθύ γαλάζιο Όσο και να πονάμε, τον έρωτα ζητάμε Που θα μας ξαναφέρει στης ομορφιάς τα μέρη Μια ματιά μια συνάντηση που το χρόνο σταματάει μαγικά Και η καρδιά δίνει απάντηση πως η αγάπη μας το θάνατο νικά Άγγελοι είμαστε...		Não vou dizer o que nos separa e se não estou em seu quente abraço Mas eu vou dizer deixemos qualquer amor a nos seguirmos longe Não vou dizer com que coragem e se não estou mais em seu quente abraço nem por sacrifício Porque meu amor a morte venceu. Anjos somos, todos nós nos perdemos na cidade Procuramos no seu feitiço no fundo da galáxia Tanto que sofremos o amor que vivemos que nos renovam estas belas formas Um olhar de encontro que o tempo mágico sustenta e o coração dá resposta que nosso amor, a morte venceu Anjos somos...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 01.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info