Wiegelied
Θα κεντήσω πάνω στου αλόγου σου τη σέλλα
με διαμαντόπετρες σωρό
του φεγγαριού το πήγαιν’ έλα
στο πελαγίσιο το νερό
Αγόρι μου, αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ
Θα κεντήσω στ’ ασημοπίστολα σου πλάι
της χελιδόνας το φτερό
κι έναν σταυρό να σε φιλάει
τις νύχτες που σε καρτερώ
Θα κεντήσω πάνω στο δίκοπό σου λάζο
το βλέμμα σου το καθαρό
αυτό το βλέμμα το γαλάζιο
που δε χορταίνω να θωρώ
Op het zadel van je paard
borduur ik met veel diamantjes
het komen en gaan van de maan
over de spiegel van de zee.
Mijn jongen, mijn jongen,
mijn jongen, wat hou ik van jou.
Op het zilveren pistool aan je zij
borduur ik een veer van een nachtegaal
en een kruis, om je te behoeden,
de nachten dat ik op je wacht.
Op je tweesnijdende dolk
borduur ik je heldere blik,
die hemelsblauwe blik
waar ik maar niet genoeg kan naar kijken.
renehaentjens © 01.02.2011