I am a son of Kokkinia
Εμένα τα τραγούδια μου
σαν μοιρολόγια μοιάζουν
τον πόνο της Ανατολής
στη Δύση κουβεντιάζουν
Εγώ είμαι γιος της Κοκκινιάς
της προσφυγιάς εγγόνι
και κλαίει η Σμύρνη μέσα μου
σαν πληγωμένο αηδόνι
Εμένα με νανούρισαν
ταξίμια κι αμανέδες
του Μάρκου τα ρεμπέτικα
μέσα απ’ τους καφενέδες
My songs, the songs I write and sing
like death wails they sound
the pain and sadness of the East
to the West they murmur
I am a son of Kokkinia
the refugee wave's grandson
Smyrna is crying inside of me
like wounded nightingale
My lullabies were taxims
sad sounding amanedes
with Markos' rebetica songs I grew
inside the Kafenedes
Mιλτος Mπ. © 27.10.2005