Aussi lourds que les fers
Όσο βαρούν τα σίδερα αμάν αμάν
βαρούν τα μαύρα ρούχα
γιατί τα φόρεσα κι εγώ κόσμε ψεύτη
για μια αγάπη που `χα
Αμάν είχα και υστερήθηκα το μωρό μου
θυμούμαι και εστενάζω
άνοιξε γης μέσα να μπω κόσμε ψεύτη
κόσμο να μην κοιτάζω
Aussi lourds que les fers, aman ! aman !
pèsent les vêtements du deuil
que j'ai porté, monde menteur,
pour un amour défunt.
Aman ! De ce petit que j'avais, et que j'ai perdu,
je me souviens, et je soupire…
Ouvre la terre, monde menteur, que je m'y enfouisse
pour ne plus voir le monde.
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 11.02.2011