Glória Eterna
Όπου κι αν πάμε
μνήμες κρατάμε
Αθήνα και Ρώμη
σε ψάχνουμ’ ακόμη.
Άσπρες κολώνες
μαύροι αιώνες
ασήκωτοι θρόνοι
στον κόσμο που βρεθήκαμε μόνοι.
Μίση φατρίες
πέφτουν οι Τροίες
κι εσύ Βαβυλώνα
μια κούφια σταγόνα.
Όλα περνάνε
πες μου που πάνε
η κόλαση άδεια
και γύρω μας φυτρώνουν σκοτάδια.
Νόμος ο νόμος
τρόμος ο τρόμος
και ποιος θα ταράξει
του κόσμου την τάξη.
Θεέ μου σωτήρα
τ’ άστρα σου πήρα
ν’ ανάψω τα τόξα
που δείχνουν την αιώνιά σου Δόξα!
Onde vamos
memórias levamos
Atenas e Roma
vos buscamos ainda.
Brancas colunas
negros séculos
pesados tronos
no mundo onde estávamos sós.
Facções de ódios
caem os troianos
e você Babilônia
uma gota
Tudo passa
me diga onde vai
está vazio o inferno
e em nossa volta as trevas crescem
leis, e leis
temores e temores
e quem vai agitar
do mundo a viagem
Meu Deus, salve
aos teus astros toco
por acender o dardo
que mostra a sua eterna Glória!
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 17.02.2011