Aqui percorremos
Εκίνησαν και πάνε
σε δρόμο μακρινό
στο αίμα τους κρατάνε
της γης το στεναγμό.
Ο θάνατος τους προσμένει
στου δρόμου τη στροφή
μα πλάι τους πηγαίνει
σαν ίσκιος μια προσευχή.
Παιδιά του καημού και της νύχτας
ψωμί και πικρό νερό
στρατί χωρίς γυρισμό
καημός χωρίς στεναγμό
που πάτε, παιδιά δε ρωτώ
μα κι εγώ κοντα στον σταυρό και στα πουλιά
ένα βράδυ θά `ρθω
τον χαμένο καιρό
να τραγουδήσω.
Aqui se vão
em uma estrada distante
no sangue contido
a terra que suspira
A morte te esperando.
no trajeto da rua
mas caminha
como sombra orante
Crianças tuas dores e a noite
pão e amarga água
exército sem volta
dor sem suspiro
onde fores, rapazes não me perguntem
e eu perto da cruz e dos pássaros
uma noite virá
no tempo perdido
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.02.2011