Horas silenciosas
Ώρες σιωπής και χάνομαι στο άσπρο των ματιών σου
Ώρες αιχμής και βρίσκομαι στις άκρες των χειλιών
Ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο
Ας ήτανε να φώτιζες αυτό μου το κενό
Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ’ το χέρι
κάτι στοιχάκια σαλεμένων εραστών
μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει
Εγώ ό,τι αγάπησα σε εκείνη το χρωστώ
Ώρες σιωπής και πίστεψα στα ναι σου και στα όχι
Ώρες αιχμής και βρέθηκα στον έβδομο ουρανό
Να ζήσω σ’ ένα όνειρο δεν ξέρω αν με παίρνει
μα ο έρωτάς μου άναψε, γι’ αυτό σου τραγουδώ
Horas silenciosas e me perco no branco de teus olhos
Horas de ponta e me encontro nas bordas de teus lábios
Que me detenha um breve momento o tempo
Que me ilumine isso que me esvazia.
Culpe as canções que me tomaram da mão
alguns versinhos de amores loucos
mas para mim um breve momento atrás quem irá me devolver?
Eu o quanto te amei, ninguém mais
Horas silenciosas e acreditei em ti e no sim e no não
Horas de ponta e encontro no sétimo céu
Vivo para ti o sonho, não sei se me permite,
mas o meu amor acendeu e isso te canto...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 23.02.2011