Infelizmente
Ήρθες ξαφνικά σαν αέρας που ήρθε να με πάρει
όνειρα μισά που δεν περίμενα να δω
μες στον ουρανό περπατούσες δίπλα στο φεγγάρι
μες στον ουρανό κάθε βράδυ σε ζητώ
Έχει σύννεφα απόψε δεν μπορώ τα μάτια σου να δω
τη ζωή μου έλα και κόψε δυστυχώς ακόμα σ’ αγαπώ
Έχω πει σ’ όλο τον κόσμο ότι δε σε θέλω άλλο πια
κι όσο θέατρο κι αν παίζω δυστυχώς σε σκέφτομαι ξανά
Χρόνια τριγυρνώ περιφέρομαι μες στη ζωή σου
δε σε συγχωρώ που μ’ αφήνεις στα σκαλιά
χρόνια προσπαθώ φυλακή να βάλω το φιλί σου
κι όλο ξεγλιστρά η γλυκιά σου αγκαλιά
Você veio de repente como vento que veio para me encontrar
sonho dividido que não espera para eu te ver,
com o céu caminha junto com a lua
dentro do céu em cada noite te peço .
Teve nuvens a noite, não posso os seus olhos ver
na minha vida venha no fio infeliz, ainda te amo
Te disse * e a todo o mundo e não quero um outro a mais.
e tanto teatro e se brinco, infelizmente em ti penso
de novo
Por tempo vagueio ao redor de sua vida
não te desculpo que me apague nas estrelas
por tempo fiquei na prisão de seu beijo
e tudo escorrega na doçura de seu abraço
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 25.02.2011