Com um pressentimento
Κόκκινο φόρεμα και χείλη βυσσινιά,
όλοι οι δραπέτες του ντουνιά
μες στο δικό της βλέμμα,
κρατάει τα μάτια χαμηλά
και στο τραγούδι της κυλά
του έρωτα το αίμα.
Μ’ ένα προαίσθημα κακό σημαδεμένη
πως θα τη βρουν ένα πρωί μαχαιρωμένη,
μ’ ένα προαίσθημα κακό πως το μαχαίρι
θα το κρατάει το πιο λατρεμένο χέρι.
Πέντε βραχιόλια κι αλυσίδα στο λαιμό,
μ’ ένα ασημένιο στεναγμό
που το τραγούδι σπάει
σαν την καρδιά στο χωρισμό
που κάνει το λογαριασμό
κι ακόμα αγαπάει.
Roupa vermelha e lábios de cereja
todos os fugitivos do mundo
dentro de sua vista
coloca os olhos abaixados
e na música cola
o sangue do amor
Com mal pressentimento
que une
que encontram numa manhã
a faca
com um pressentimento mal a faca
Vai segurar na mão adorada
Cinco braceletes e uma corrente no pescoço
e uma gemido e prata
que a música quebra
como o coração na separação
que faz contas
e ainda ama.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 26.02.2011