Noite sem lua

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί

Άραγε τι περιμένει
απ’ το βράδυ ως το πρωί
στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί

Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό
ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς του τον καημό


Anoitece sem lua
a escuridão é profunda
e como um moço
não pode dormir

Acaso, o que espera?
pela noite até à manhã
na estreita janela
iluminada com vela

Porta abre porta, fecha
com profundo suspiro
se eu pudesse adivinhar
de teu coração a tristeza

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 27.02.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info