Nunca te digo disso
Όλα μού λένε ο άνθρωπος μπορεί να τα αντέξει,
τον πόνο και τη μοναξιά, αρκεί να το πιστέψει.
Ο χρόνος φέρνει λησμονιά και τις πληγές μας κλείνει,
μα τη δική μου την πληγή αγιάτρευτη αφήνει.
Μα εγώ έχω χρόνια να τη δω, χρόνια να της μιλήσω,
κι όμως δεν μπόρεσα ποτέ τη σκέψη της να σβήσω.
Ποτέ μου δε μιλώ γι’ αυτή, ποτέ μου δε ρωτάω,
μα στ’ όνειρό μου έρχεται κι απότομα ξυπνάω.
Όλα μού λένε ο άνθρωπος μπορεί να τα νικήσει,
ακόμα και στο θάνατο να πάει και να γυρίσει.
Αν όπως λένε ο καιρός τη μνήμη ξεθωριάζει,
γιατί ο δικός της λογισμός τις νύχτες μ’ αγκαλιάζει;
Tudo- me diz que o homem pode suportar
A dor e a solidão, começo a acreditar
O tempo traz o esquecimento e as nossas feridas se fecham
mas a minha ferida incurável fica
Mas eu tenho o tempo e vejo, tempo para te falar
e como não poderia nunca pensar no que apago
Nunca digo disso, nunca me pergunto
mas o meu sonho se perde e ainda durmo
Tudo me diz- o homem pode vencer
ainda e a morte pega ao redor
Se como se diz, o tempo a mensagem se desbota
por que em numerosas noites me abraça?
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 07.03.2011