Scende la sera
Το σπίτι φυλακή μια Κυριακή ακόμα μακριά σου πώς φτάσαμε ως εδώ ξένοι κι οι δυο να ζούμε για φαντάσου ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που’χες πει πως για να μ’αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά παράπονο με πιάνει είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός κομμάτια μ’έχει κάνει Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά στα μάτια τα δικά σου η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί που είμαι μακριά σου Ξυπνάω το πρωί και η ζωή ανόητη μου μοιάζει το σπίτι αδειανό δεν είσαι εδώ κι η μέρα σκοτεινιάζει Ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που’χες πει πως για να μ’αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά παράπονο με πιάνει είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός κομμάτια μ’έχει κάνει Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά στα μάτια τα δικά σου η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί που είμαι μακριά σου		A casa una prigione, ancora una Domenica lontano da te Mi chiedo come siamo arrivati al punto di vivere come due estranei non dimenticherò mai le parole che hai detto che per amarmi non basta una vita Scende la sera e sento la solitudine mi prende la tristezza questa separazione é come una morte lenta che mi ha fatto a pezzi Scende la sera e mi perdo di nuovo nei tuoi occhi la mia vita una ferita che sanguina nascosta poiché sono lontano da te Mi sveglio la mattina e la mia vita mi sembra priva di senso la casa vuota, tu non ci sei, e il giorno si oscura non dimenticherò mai le parole che hai detto che per amarmi non basta una vita Scende la sera e sento la solitudine mi prende la tristezza questa separazione é come una morte lenta che mi ha fatto a pezzi Scende la sera e mi perdo di nuovo nei tuoi occhi la mia vita una ferita che sanguina nascosta poiché sono lontano da te
Giuseppe Gualtiero Peiro © 07.03.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info