Immortalidad
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά.
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές,
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά.
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,
κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Porqué buscas la immortalidad delante de mi balcón
no me prestas atencíon y cómo lo suporto mi corazón
Eres amada por los reyes, poetas
y no los regalabas nunca con una ramita de menta
Eres cruel como el puño de la muerte
pero, llegó un tiempo que creíamos en tí profundamente
Cada generación desea que serás la suya
Belleza, que nadie te ganaba
Porqué buscas la immortalidad delante de mi balcón
qué sacrificio extraño la vida te debiera
Venían Cresos sedientos, peregrinos humildes
y no los regabas nunca del grifo de tu jardín
Eres cruel como el puño de la muerte
pero, llegó un tiempo que creíamos en tí profundamente
Cada generación desea que serás la suya
Belleza, que nadie te ganaba
curros_mujer © 07.03.2011