He visto Ana
Την παιδική μου φίλη
την είδα ξαφνικά
να στέκει
και να με κοιτά.
Αγάλματα κομμάτια
στα μάτια της τα δυο
λησμονημένες πόλεις
ναυάγια στο βυθό.
Ζεστό το μεσημέρι
το στόρι χαμηλό
κι η σκάλα
στο φωταγωγό.
Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
κανείς θα πλανηθούμε μοναχοί
θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί.
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή
τι να καταλάβουμε οι φτωχοί.
Για πες μου μήπως ξέρεις
γι’ αυτήν που σου μιλώ
Άννα
τ’ όνομά της το μικρό.
Τη βλέπω κατεβαίνει
στέκεται στο σκαλί
και χάνεται για πάντα
στου κόσμου τη βουή.
He visto de repente
mi amiga de la infancia
quederse quieta
y mirarme
En sus dos ojos
estatuas en pedazos
ciudades bombardeadas
naufragios en el fondo
El mediodía caliente
el estore bajado
y la escalera
en el tragaluz
Los pasos en la escalera se apaciguan
nadie - vagaremos solos
mares ciudades estaciones desiertas.
Todo cambia aquí mismo con fuerza
¡qué podríamos comprender nos pobres!
Dime si tú sabes
de quién te estoy hablando
Ana
su nombre
La veo descendiendo
se queda en el escalón
y desapareciendo para siempre
en el mundanal ruido
curros_mujer © 12.03.2011