Nada
Μονάχα σιωπή να, τι μας έμεινε αφού είναι όλα πια χαμένα Κι αυτό το «γιατί» που κάπου ξέμεινε πίσω απ’ τα χείλια τα σφιγμένα Κρίμα που είναι αργά και δεν προλάβαμε άλλη μια αγκαλιά και ένα «συγγνώμη» Κρίμα που είναι αργά και καταλάβαμε μια μεγάλη αγάπη πώς τελειώνει Τίποτα. Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή Τίποτα να σου πω δεν υπάρχει Σήμερα, που ξανάγινε χώμα το κορμί, σήμερα, που ψάχνω να βρω ακόμα το «γιατί» Ποια λέξη να σου πω δεν βρίσκω τίποτα αφού το «σ’ αγαπώ» το λέω ακόμα... Με χέρια ανοιχτά θα παραδώσουμε τα όνειρά μας τα κλεμμένα Κι αν θέλει η καρδιά να μετανιώσουμε το λεν’ τα μάτια τα κλαμένα		Só silêncio pelo que nos fica já que tudo está perdido E esse “porque” onde algo fica atrás dos lábios fechados Pena que é tarde e não nos prevenimos mais um abraço e uma “desculpa” Pena que é tarde e não entendemos um grande amor que termina Nada. Não existe na boca mais voz Nada para eu te dizer, nada existe Hoje, onde o corpo deita na terra hoje onde busco encontrar ainda o “porque” Qual palavra te digo não encontro, nada já que “eu te amo” digo ainda... Com mãos abertas conseguiremos o nosso sonho roubado E se quer mudar o coração Dizem os olhos que choram
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 13.03.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info