Yo no te acuso
Εγώ δε σε κατηγορώ,
που ένα μήνα δε μου είπες μια κουβέντα,
δε φταις εσύ για της ζωής μας την πατέντα,
ούτε ζητώ να με χαϊδεύεις σαν μωρό.
Εγώ δε σε κατηγορώ,
τα Σαββατόβραδα που κέφι πια δεν έχεις,
ούτε τους φίλους τους παλιούς που δεν αντέχεις,
και μου επιτρέπεις και μονάχος μου να βγω.
Εγώ δε σε κατηγορώ,
κι άμα δε λύγιζες εσύ θα είχα σπάσει
κι αν δε με πόναγες θα σ’ είχα ξεπεράσει
και θα ταξίδευα σ’ απέραντο κενό.
Εγώ δε σε κατηγορώ.
Εγώ δε σου αντιμιλώ,
που σε ρωτάω κι απαντάς εκνευρισμένη,
που σε χαϊδεύω και κοιτάς αρρωστημένη,
πίσω από μένα ένα αόρατο εχθρό.
Εγώ τα ρέστα δε ζητώ,
γιατί γνωρίζω πόσο άδικα υποφέρεις,
ξέρω για σένα όσα ούτε εσύ δεν ξέρεις,
πως μένεις πλάι μου στο βάθος απορώ.
Yo no te acuso de
que no me decías una palabra por un mes,
no te culpo por la pauta de nuestra vida,
ni pido de tí que me acaricies como un niño.
Yo no te acuso de
que en las noches de sábado no tengas alegría,
ni que tú no soportes mis amigos viejos,
y que me permitas salir también solo.
Yo no te acuso,
y si tú no te hubieras doblado, me hubiera roto
y si tú no me sufrieras, te habría superado
y viajé en un vacío infinito.
Yo no te acuso.
Yo no contesto a tí,
cuando te pregunto y respondas agitada,
cuando te acaricio y miras disgustada
un enemigo invisible atrás de mí.
Yo no pido retribución de tí,
porque conozco cuánto inocentemente tú sufres,
conozco sobre tí todo lo que ya tú conoces,
me pregunto profundamente cómo permanezcas a mi lado.
curros_mujer © 14.03.2011