O que amo está aos seu lado
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
Το δρόμο που φυγες κοιτάζει
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
Και το `χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
Κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
Πάλι ξεχνάς πως περιμένω
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
Πώς να τ’ αντέξω το σκοτάδι
Roupa molhada e minha solidão
sob a pesada noite
e o outro espera de meu coração
ainda que procure, não encontro
Roupa molhada e minha solidão
Que uso e goteja
É só o que fica perto de você
a rua você saiu, olho
O que amo está ao seu lado
e você levou para longe
você usa o sol no pescoço
e aqui não amanhece mais
Na escada da dor
e na noite subo
Uma chispa de tempo na chuva
Novamente me esquece que espero
Na escalada da dor
sem beijos e carícias
Em uma esquina de teu lugar
Como que suporto a escuridão
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 14.03.2011