Como exilado caminho

Σαν τον εξόριστο γυρίζω μες στα ξένα,
περιπλανιέμαι ο φτωχός εδώ κι εκεί
σαν το πουλάκι το τρομαγμένο,
που του γκρεμίσαν τη φωλιά του κεραυνοί.

Στα μαύρα ξένα που γυρνώ,
σαν τον εξόριστο περνώ.

Μέρα και νύχτα στα σκοτάδια βουτηγμένος,
με περιζώνουν πάντα σύννεφα βαριά,
ποτέ δε βγήκε για μένα ήλιος,
ποτέ τα μάτια μου δεν είδαν ξαστεριά.

Σαν τον εξόριστο γυρίζω μες στα ξένα,
ούτε χλωρό κλαρί δε βρίσκω να σταθώ,
όλα τα όνειρα που έπλαθα χαθήκαν
στους μαύρους τόπους που παντέρημος γυρνώ.


Como exilado vou ao estrangeiro
caminha o pobre aqui e ali como pomba assustada
que destruído o ninho em um raio.

Na negra estrangeira que ando
como exilado ando

Dia e noite na escuridão
,circundando sempre nuvens pesadas
nunca não encontra em mim o sol
nunca os meus olhos viram estrelas

Como um exilado dentro do estrangeiro
nem um ramo verde encontro a me apoiar
todo sonho que levou a perder
nos negros lugares que triste giro

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 24.03.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info