Morgenstond-hunkering
Ροδοδάκτυλος αυγή μου
έβγα φώτισε την γην,
δρόσισε τα χορταράκια
και τη μαύρην μου ψυχήν.
Πρόβαλε, σε καρτερούνε
τα αρνάκια, τα πτηνά,
σε προσμέν’ η Φιλομήλα
εις τα έρημα βουνά.
Να διαβώ εις τους λειμώνας
και με ρόδα να στεφθώ,
την αγάπη μου να εύρω
και να την γλυκασπασθώ.
Φύγετε, ωχραί φροντίδες,
σύρτε, πάθη τρομερά,
ν’ αγαπώ και ν’ αγαπώμαι
είν’ η μόνη μου χαρά.
Dageraad met je roze vingers,
breek aan en belicht de aarde.
Verfris met dauw de grasvelden
en mijn sombere geest.
Schitter! Op jou wachten
de lammetjes en de vogels.
Philomela kijkt naar je uit,
liefdeslied in de woeste bergen.
Ik wil door de weiden lopen
en, omkranst met rozen,
mijn geliefde vinden
en haar zoet kussen.
Verdwijn, ziekelijke zorgen,
ga weg, verschrikkelijke passies,
Beminnen en bemind worden
is het enige wat me bekoort.
renehaentjens © 24.03.2011