Não te julgo mal
Κοιτάζω απ’ το παράθυρο τη θάλασσα
αυτό το Καλοκαίρι ήτανε μικρό
Κι εσύ παράπονο μέσα στα μάτια μου
Εσύ που μου’ πες τόσα σ’ αγαπώ
Δε σ’ αδικώ
σ’ αυτά τα μάτια δεν μπορώ ν’ αντισταθώ
Κι όμως το ήξερα απ’ το πρώτο μας λεπτό
πως θα’ ναι λίγο, μόνο για λίγο
Κι εγώ κοιτάζω απ’ το παράθυρο τα κύματα
Μες στον καφέ μου το φιλί σου το πικρό
Ρίχνω το δάκρυ μου, στ’ άδειο κρεβάτι μου
και σ’ αποχαιρετώ.
Olho da janela o mar
esse breve verão
E você, preocupo dentro de meus olhos
Você que me disse o quanto eu te amo
Não te julgo mal
esses olhos não posso resistir
E como saber se em nosso primeiro instante
que estará por pouco, só por pouco
E olho da janela as ondas
Em me café o seu amargo beijo
Minhas lágrimas caem no vazio de minha cama
e digo adeus.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.04.2011