Papirni Meseci
Να `ρθει μια βροχή τους δρόμους να κλείσει
και συ σαν σκιά από το παράθυρο να μπεις
εκεί να σταθείς χωρίς να μιλήσεις
οι λέξεις ξεχνιούνται θα δεις
μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες
πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες
μπορεί να έφυγες μπορεί να ξέχασες
σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες
Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό
και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες
Αέρας να `ρθει τα ίχνη να σβήσει
που χρόνια μετά, εσένα θυμίζουν δυνατά
συρτάρια κλειστά, που έχω ανοίξει
σε νιώθω και ας είσαι μακριά
Da hoće kiša da padne, ulice da zatvori
i ti, kao senka, kroz prozor da uđeš
tu da staneš, da ćutiš
reči mogu i da se zaborave, videćeš..
Možda si otišla, možda si otišla
uvek si bila u svom svetu, ali sada si preterala
možda si otišla, možda si otišla
tragove sam ostavio na putu, ali si ih izgubila
Papirne mesece zakačio sam na nebo
a ti si ih spalila, a ti si ih spalila
Doći će vetar tragove da izbriše
koji, i godinama posle, tako jako podsećaju na tebe
fioke zatvorene, koje sam otvorio
osećam te, iako si daleko
neraidaBGD, Ivana © 10.04.2011