Anoitece a noite
Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε,
δε γνωριζόμαστε
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
Μαργαριταρένια μου, φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες, δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε,
χαθήκαμε
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα `ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν’ αποφασίσω
μ’ απ’ όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
Éstá em alguma encruzilhada a magia
onde nos encontramos e onde nos perdemos
algumas vezes não chorei por ti
onde vivemos com tantas coisas
e mais não nos conhecíamos
não nos conhecíamos
Anoitece a noite, anoitece e escurece
anoitece a noite, anoitece e me consola
Minha pérola, lua resplandecente
não sabes, não sabes do drama
disso que fizeste me pedaços
não necessita o amor que se tornou perdido
Anoitece a noite, anoitece e escurece
anoitece a noite, anoitece e me consola
Novos amigos e pares encontrados
que estarão sempre na difícil decisão
mas de tudo que sucede disso que me segue
é a sua ausência que sigo habitualmente
que sigo habitualmente
Anoitece a noite, anoitece e escurece
anoitece a noite, anoitece e me consola
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.04.2011