Milena
Κοιμάσαι ακόμα δίπλα μου, νύχτα μου,
μικρή μου ζωγραφιά, κοιμάσαι.
Και ξέρω που ονειρεύεσαι, γλύκα μου,
πως θα ξυπνήσεις δίπλα μου και θα `σαι.
Και το κρεβάτι μας καρότσι ενός μωρού
που τρέχει μόνο στου βουνού την ανηφόρα,
τη λοταρία να προλάβει του χορού,
για να κερδίσει το ταξίδι κι άλλα δώρα.
Κοιτάζω το ρολόι μου, νιότη μου,
τον ύπνο που στερήθηκα για σένα
και ξέρω πως χαμογελάς σε όλη μου
τη χιονισμένη θάλασσα, Μιλένα.
Και το ταξίδι μας φευγιό ενός λαού
κι η διαθήκη από τώρα υπογραμμένη
και στα δοκάρια του ετοιμόρροπου ναού
στους επικηρυγμένους δίπλα αναρτημένη.
Duermes ya a mi lado, mi noche,
mi pintura pequeña, tú duermes.
Y sé que soñaste, mi dulce,
y que despertarás y estarás a mi lado.
Y nuestra cama es el cochecito de un niño
que corre solo en la cima de la montaña,
para pillar la lotería del baile,
para ganar el viaje y otros regalos.
Veo mi reloj, mi juventud,
el sueño del que me privé por tí
y sé que sonríes a todo mi mar
nevado, Milena.
Y nuestro viaje es la salida de un pueblo
y el testamento firmado desde ahora mismo
y colgado en las vigas de un templo desvencijado
a lado de los proscritos.
curros_mujer © 14.05.2011