Para que no te tenga
Στο τραπέζι μου ένα βάζο, που γυρεύει συντροφιά, μα λουλούδια δεν του βάζω, για ν’ αντέχει μοναξιά. Στην κρεμάστρα καμπαρντίνα που γυρεύει για κορμί, σβήσαν τα όνειρα εκείνα με την πρώτη αφορμή. Πάρε με, μες στο βλέμμα σου πεθαίνω κι ό,τι θέλεις κάνε με, πάρε με, δεν αντέχω να μη σ’ έχω κι ό,τι θέλεις κάνε με. Στο τραπέζι φτιάχνω κύκλους με τη σκόνη που `πεσε, έδιωξα όλους μου τους φίλους, το κενό περίσσεψε. Στο τραπέζι γράφω κύκλους, κι έξω γύρω παγωνιά, θα `ρθω να σε συναντήσω στου μυαλού κάποια γωνιά. Πάρε με, μακριά σου δεν αντέχω κι ό,τι θέλεις κάνε με, πάρε με, απ’ τα χάδια σου να τρέμω κι ό,τι θέλεις κάνε με.		En mi mesa un jarrón que pide compañía, pero no lo pongo las flores, para que soporte la soledad. En la percha un abrigo que busca un cuerpo, se borran estos sueños con la primera causa. ¡Tómame! muero en tu mirada y haz conmigo lo que quieras, ¡tómame, no soporto no tenerte, y haz conmigo lo que quieras! En mi mesa hago círculos con el polvo que cayó, expulsó todos mis amigos, se excede el vacío. En la mesa escribo círculos, y fuera alrededor el frío, vendré para encontrarte en un rincón de mi mente. ¡Tómame, no lo soporto lejos de tí y haz conmigo lo que quieras, tómame, para que tiemble por tus caricias y haz conmigo lo que quieras!
curros_mujer © 15.05.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info