Costas y atardeceres
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί
Anochece alrededor y la noche
alcanza oscuridad profunda
muchacha sola como una sombra
vaga sola en la tierra
Sin vergüenza, busca
el sol que se perdió,
para encontrarle en la oscuridad
Quizás ella está engañada
por las costas y los atardeceres
y mantienen para siempre
su corazón pobre esclavizado
Puede ser, puede ya ser
que ella está loca
y entonces quién preguntará
para aprender el porqué
curros_mujer © 05.06.2011