Down at the great sleep
Ο χρόνος είναι του Θεού κι ο πόνος του ανθρώπου
να βλέπει το είδωλό του να κλαίει και να γελά
Στην κάψα του μεσημεριού βουλιάζουν τα τζιτζίκια
κοχύλια κι αρμυρίκια στα μαύρα σου μαλλιά
Κάτω στο μεγάλο ύπνο μυστικό σου ανάβω δείπνο
Ποιος είδε δέντρο του βυθού ν’ αποζητά τον ήλιο
στου σκότους το βασίλειο άγιο να γυρνά
Με νήμα εξάκλωνο κεντάς τον έβδομο ουρανό σου
υψώνεις το φανό σου και πας στο πουθενά
Κάτω στο μεγάλο ύπνο μυστικό σου ανάβω δείπνο
Στρώσε τραπέζι γιορτινό, τραπέζι του ασώτου
το `πνιξε τ’ όνειρό του άγριος ποταμός
Από κρασί κι από φιλί μπορεί και να σωθούμε
κι αν τύχει και χαθούμε καλόδεχτος χαμός
Κάτω στο μεγάλο ύπνο μυστικό σου ανάβω δείπνο
Time is godly and pain is human
to see his own reflection to cry and laugh
In the scorching midday cicadas sinking
sea-shells and salt in your black hair
Down at the great sleep I'm preparing a secret supper for you
Who saw a sea-weed seeking the sun
a wandering saint in the kingdom of darkness
With a six-ply thread you build your seventh heaven
lifting your torch and head to nowhere
Down at the great sleep I'm preparing a secret supper for you
Set a feasting table, table of the prodigal (son)
his dream was drowned by a wild river
The wine and the kiss might save us
and if we happen to die, then the death is welcome
Down at the great sleep I'm preparing a secret supper for you
Piper87 © 05.06.2011