Пей

Νιώθω μόνος όπου και να βρεθώ,
μ’ ένα φόβο συνεχώς στο μυαλό.
Δε χορεύω στης ζωής το ρυθμό
και η νύχτα σε μα νύχτα με οδηγεί για καιρό.

Πρωινά που με το ζόρι ξυπνώ,
σκοτεινιάζω και δε χαμογελώ.
Κάποιον λίγο πιο γενναίο ζητώ,
να με αντέχει και να μάθω να αντέχω και εγώ.

Μα μέσα μου μού λέει μια φωνή δυνατή.

Πιες άσπρο πάτο πιες,
όλες τι πίκρες, τις βαθιές πληγές.
Πιες, σήκω και έλα πιες,
μέθυσε αν θες, κάνε ανατροπές.

Νιώθω κάτι πίσω να με γυρνά,
δίνω μάχη γιαένα βήμα μπροστά.
Κάνω λάθη που πληρώνω ακριβά,
μα γλυκόπικρα είναι πάντα της ζωής τα φιλιά.

Με τυφλώνουνε φώτα πολλά,
μοιάζω ακάλεστος μπροσ’ τη χαρά
και καχύποπτος σε κάθε ματιά,
είναι βλέμματα αθώα που κερνάνε φωτιά.

Πιες άσπρο πάτο πιες,
όλες τι πίκρες, τις βαθιές πληγές.
Πιες, σήκω και έλα πιες,
μέθυσε αν θες, κάνε ανατροπές.


Чувствую одиноко, где бы ни находился
Со своим постоянным страхом в голове
Я не танцую в ритм жизни
От ночи к ночи провожу своё время

Утром еле просыпаюсь
Хмурый и не улыбаюсь
Прошу у того, кто более стойкий
Дать мне сил и научить, как самому устоять

Но внутри меня голос громко твердит

Выпей белую до дна
Всё, что горько, глубокие раны.
Выпей, встань и пей
Напейся, если хочешь, изменись

Чувствую, что-то тянет меня назад
Борюсь с шагом вперёд
Делаю ошибку, за которую плачу дорого
Но поцелуи по жизни всегда сладко-горькие

Ослеплённый светом
Выгляжу незванным гостем в счастливый момент
Я подозрителен в каждых глазах
С невинным взглядом, который зажигает огонь

Выпей белую до дна
Всё, что горько, глубокие раны.
Выпей, встань и пей
Напейся, если хочешь, изменись

abr_ellinas, Дмитрий (Δημήτρης) © 06.06.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info