Luas de papel
Να `ρθει μια βροχή τους δρόμους να κλείσει
και συ σαν σκιά από το παράθυρο να μπεις
εκεί να σταθείς χωρίς να μιλήσεις
οι λέξεις ξεχνιούνται θα δεις
μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες
πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες
μπορεί να έφυγες μπορεί να ξέχασες
σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες
Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό
και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες
Αέρας να `ρθει τα ίχνη να σβήσει
που χρόνια μετά, εσένα θυμίζουν δυνατά
συρτάρια κλειστά, που έχω ανοίξει
σε νιώθω και ας είσαι μακριά
Para vir uma chuva a fechar teus caminhos
E você como uma sombra a partir da janela a ter
ali a estar sem falar
as palavras esquecidas que tu vistes
podes fugir, podes fugir
sempre tu estavas em outros lugares, mas agora escapastes
podes fugir, podes fugir
sinais colocados na estrada mas perdidos
Luas de papel penduro no céu
e tu queimastes, e tu queimastes
Ares encontrados em rastros apagados
onde anos depois, tu recordas fortemente
gavetas fechadas, onde abri
te sinto mas estás longe
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 10.06.2011