No llores
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει εμείς που ζούμε μοναχοί Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει θα έρθει και για μας μια Κυριακή Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες		No llores y no te pongas triste porque anochece nosotros que hemos vivido pobres del mundo la lluvia no nos molesta a nosotros que vivimos solos. Las casas son bajas como desiertos cuarteles nuestros veranos cortos y sin fin los inviernos No llores y no temas la oscuridad nosotros que hemos vivido pobres del mundo la crueldad no nos asusta ya llegará también para nosotros un domingo Las casas son bajas como desiertos cuarteles nuestros veranos cortos y sin fin los inviernos
diego.fitti, Diego Fittipaldi © 02.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info