Tudo te recorda
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Tudo te recorda
simplesmente as preferidas
suas próprias coisas
como que esperam isso comigo
vêm como se agraciasse uma última vez
Todo nosso amor preenche o quarto
como uma música que nós dois recitássemos
rostos e palavras e o sonho que
como despertasse o que será o verdadeiro
Tudo te recorda
simplesmente as preferidas
duas próprias coisas,
Tudo te recorda
e os nossos mais belos amigos
Outros na taverna, outros no cinema
Só leio a carta escrita ontem
antes que beijássemos pela nossa primeira vez
Todo nosso amor preenche o quarto
como uma música que nós dois recitássemos
rostos e palavras e o sonho que
como despertasse o que será o verdadeiro
Tudo te recorda
simplesmente as preferidas
duas próprias coisas,
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 16.10.2011