Artemis
Δε θα σε βάλω εγώ ποτέ να μαγειρέψεις
θα `μαι κοντά σου μοναχά σαν με γυρέψεις
Μετά θα φεύγω πάλι να μ’ επιθυμείς
Δε θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο
ένα φτερό γυπαετού θα έχω λοφίο
στη λεγεώνα της πιο ένδοξης τιμής
Άρτεμις θεά των κοριτσιών
φόβιζε με μ’ ασημένιο τόξο
απ’ τις ψευτονίκες των ανδρών
και από τη θλίψη που `χουν να `μαι απ έξω
Δε σ’ έχω δίπλα για να έχω να ζηλεύω
Πέτα τα πέπλα σου στα δάση που χορεύω
να σε λατρέψω όλη νύχτα σαν φρουρός
Με τις δερμάτινες τις βρωμικες μου μπότες
έσπασα μέσα μου και είδωλα και πόρτες
να σ’ αγκαλιάσω σαν το χώμα καθαρός
Άρτεμις θεά των κοριτσιών...
I will never make you cook
I'll be near you only when you seek me
then I'll be leaving again so you can miss me.
I will not hold a black briefcase to my desk
I will have an eagle feather as my emblem
in the legion of the highest honor.
Artemis, goddess of the girls
keep scaring me with a silver bow.
From the fake victories of men
and from the sorrow they have, keep me away.
I don't have you next to me so I can have reasons to be jealous.
Throw your veils in the forests where I dance
so I can worship you all night, like a guard.
With my dirty leather boots
I broke inside me both idols and doors
so I can hug you like the ground, clean.
Artemis, goddess of the girls...
Fulminus © 16.10.2011